Yeniden görüşebilmenin verdiği mutlulukla merhaba. Birkaç gündür blogumu daha da aktifleştirmenin ve yoğun yazı çalışmalarına girişmenin üzerine düşünüyordum. Hatta yakın bir zamanda da taaa kaç sene önce yazılar yazdığım blogumu buldum. (Üniversite zamanlarım, ahh gençlik duyguları) Onu da yeniden gün yüzüne çıkarıyorum. Orada biraz daha ağdalı bir üslupla hakikatten dem vuruyordum. İçimdeki düşüncelerle bir ayna misal olma gayretindeydim. Şöyle efendim, Rûze. 

Rûze günlük demek, hem Farsça'ya olan hayranlığımdan ötürü, hem de bu kelimenin telaffuzu çok hoşuma gittiğinden, blogu da bir nevi günlük olarak kullandığımdan bu adı verdim. Bugün sabahtan beri blog düzenlemekle uğraştım. Ne kadar zor bu işler yav :) Neden blogumun meşhur olmadığına şaşmamak gerekir :) Ama az da olsa devamlı çabalayıp inşallah devam edeceğim. Gayret bizden tevfik Huda'dan :)

Evet efendim, blog tarihi için küçük ama benim için büyük bir adım olan bu hadiseyi de size haber verdiğime göre, artık diğer yazımızda görüşmek üzere deyip ayrılıyorum :)

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Resim
SİYAH BERE Merhabalar, size taze bitirdiğim, çok kaliteli bir Tabii projesiyle geldim, Siyah Bere. Gerek hikayesiyle, gerek karakter tahliliyle anlatmak için sabırsızlandığım bir dizi. Başlıyorumm😊 Önce şunu ifade edeyim, dizinin ana karakterinin ismini, 2019 yılında şehit olan Jandarma Uzman Çavuş Volkan Demirci'den aldığını okudum. Allah şehidimize rahmet eylesin.  Dizimiz en yalın ifadeyle yalnız bir tankın hikayesi. Sınır dışındaki terörist bölgesinde başarılı bir operasyonun ardından ülkeye dönüş yolunda geçtikleri köprü patlatılıyor ve tankımızın hikayesi böyle başlıyor. Dizinin çekim açıları aşırı güzeldi, gerek yakın çekim gerek mekan çekimleri, bayılarak izledim. Ben aslında hikayenin tam olarak böyle olduğunu bilmiyordum, köprünün patlatılma sahnesinde anladım ve hikayenin özgünlüğüne hayran kaldım! Daha önce tank temalı hiçbir asker dizi/filmi izlememiştim, bildiğim kadarıyla da yok zaten. Öncelikle çok şey öğrendim, tank mürettebatını, ne kadar zorlu şartlarda çalıştık...
Devamı
Resim
GASSAL Bugün size son zamanlarda her yeri kasıp kavuran bir projeyle geldim: Gassal. Ne zamandır yazmak istediğim ancak bir türlü vakit bulamadığım bir şeydi. Herkes kendi penceresinden gördüklerini yazdı diziyle ilgili. Ben de bulabildiğim minik bir boşlukta yazmaya koyulayım dedim. Ama ne yazacağımı ben de bilmiyorum. Bakalım parmaklarım beni nereye sürükleyecek. Bir dizi çok meşhur olursa onu pek izlemem aslında. Özellikle de sosyal medyada sürekli paylaşılıyorsa. Ama Gassal'a karşı pek önyargılı olamadım, çünkü konusu her şeyden başkaydı. Sezon finaline dair büyük bir spoiler da yiyince, artık ne kaybederim ki en iyisi başlayayım dedim. (Not: Dizilerin önemli yerlerini ve finallerini lütfen sosyal medyada paylaşmayın, tüm heyecanımız uçup gidiyor)                                                              Adından da anlaşılacağı...
Devamı
Resim
  YEŞİL DENİZ MİLENYUM/ 1. SEZON Yazmak, biraz gözümü korkutan bir iş. Bir filmle, bir kitapla ya da bir anıyla başladığın yazının devamında içinin dehlizlerine dalıveriyorsun. Sonunun nereye gideceğini bilmediğinden cesaret ve sabır isteyen bir şey. “Yazmak, insan yazsaydı ne yazardı, bunu öğrenme çabasıdır. Ancak yazdıktan sonra öğrenebiliriz bunu,” der Ali Ural. Bakalım ne satırlar dökülecek bu yazıda, beraber öğrenelim. Yeşil Deniz Milenyum’un 1. Sezonu hakkında konuşacağım. Yeşil Deniz’i yayınlandıktan epey sonra izlemiştim. Tam bir klasik, kült bir dizidir, onda hemfikirim. Ancak Milenyum'a geçmeden önce Yeşil Deniz hakkında bazı eleştirilerim var. Dostluğun, sağdıçlığın, dayanışmanın, fedakarlığın bolca olduğu bir dizi bu. Aynı zamanda garibanlıktan paçasını kurtaramayanların, mavi denizlere özlem duyanların hikayesi. Hakkını yiyemem, ilk yarının komedisi o kadar iyiydi ki, katıla katıla güldüğümü bilirim. Ama yarıdan sonra sanki tekrar düşmüştü dizi. Sağdıçlar hep başla...
Devamı