Mis gibi bir bayram gününden herkese selamlar efendim. Bir bayrama daha ulaştıran Rabbe hamdolsun. Ramazanın bizden usulca ayrılışının hüznünü teselli etmek için hemen ardından gelir bayram. Müminin en büyük duası, affedilmiş olarak bayrama erişenlerden olmak olur. Ne demiş büyükler; Cümle günah affola, bayram o bayram ola!

Bayramı bayram yapan, hep beraber toplanılan o tatlı telaşlı sofralardır biraz da. Çay koyma, nimetleri pay etme, çocukları ayrı bir sofrada toplama, çatal, bardak sesleri... Hizmet etmek de ayrı bir sürur verir insanın içine. Herkes bir ucundan tutar işlerin, kimi sofrayı toplar, kimi bulaşıkları sudan geçirir, kimi makineye dizer, kimi tatlıları koyar, kimisi de çocukların oyunlarını taksim eder. Kardeşler ve yeğenler bol olunca bu taksimatları yapmak zaruri olur. Bu işleri yetiştirmenin tatlı telaşı içinde sohbet de koyu olur. Kahkaha, curcuna eksik olmaz. Az kalsın unutuyordum, harçlık sırası olur bir de uzun uzun. Her bir amcanın, dayının eli öpülür, cebine giren eline göz ucuyla bakılır. Verilene teşekkür edilip cüzdana indirilir. Küçüklerse annelerine emanet ederler emaneti. Bazen bayram hediyesi gelir haladan, teyzeden. Tatlı defterler, kalemler, tokalar, çoraplar... Ah ne tatlıdır onun sevinci! Sonra diğer evler gezilir, harçlıklar ve şekerlerle dolar cepler. (Yeğenlerime 1 lira veren amcaya da selam olsun😄) Coşkuyla eve dönülüp ev ahalisine gösterilir ganimetler. Bu coşkuya ortak olur herkes.

Velhasıl, bayram bu coşkularla bayram olur. Bayramınız mübarek olsun!