MİSAFİRİMİZ VAR (ميهمان داريم)



İlk yayınlayacağım film, en son izlediğim bir İran filmi. Burda paylaşacağım çoğu film İran filmi olacak inşallah. Eğer daha önce hiç İran filmi izlemediyseniz, filmin yavaş, sakin ve dingin akışı size sıkıcı gelebilir. İran filmleri hayatın içinden, hayattan bir kesit sunar, hayatın ta kendisidir aslında. Nasıl ki hayatımız da normal rutininde ve belirli bir dinginlikte ilerler -genelde- İran filmleri de tam olarak böyledir. Hatta bazı filmlerin sonu belli bile değildir, çünkü o akış yaşanmaya devam ediyordur -hayat gibi.- Yani hiçbir şey yaşanmamış gibi gözükür, halbuki karakterin iç aleminde çok şey olmuştur, o duygu iniş çıkışlarını anlatır bize. Bizi bize anlatır kısaca. O yüzden uçmalı kaçmalı, vurdulu kırdılı veya ahlak yoksunu filmlerdense, bu sakin coşkuya sahip filmleri tercih eder hayatın dinginliğini arayanlar.

Evet bu girizgahtan sonra filmimize dönelim. Film tatlı mı tatlı yaşlı bir çiftin günlük rutinlerini göstererek başlıyor. Teyzemiz yemek yapıyor, amcamız bozulan şalteri tamir ediyor. Birbirine dayanak olan iki insan görüyoruz. Ki filmin ilerleyen yerlerinde buna benzer diyaloglar görüyoruz: "Sen gidersen ben ne yaparım?" Kendi yalnızlıklarıyla baş başa kalması düşüncesi bile ürkütücü geliyor. Hatta aralarında tebessüm ettiğim şöyle bir diyalog geçiyor:

+(Teyze)Kefen ve mezar için kimlik gerekmiyor mu?

-(Amca)Kimin kefen ve mezarı?

+Benim.

 -Hayır önce ben gideceğim.

+Ben sensiz ne yaparım?

-Çilingir bul.

+Ne kadar vicdansızsın Hacı İbrahim.

-Pekala.

+Ya senden önce ben gidersem ne yaparsın İbrahim?

-Düşünmem lazım. Elbette fikirlerim var.

ve teyze bakakalır :))



Bu yaşlı çiftin savaşta gazi olmuş bir oğlu var. Sağ kolu ve belden aşağısı felç oluyor. Ve gördüklerinin de etkisiyle psikolojisi harab olmuş durumda. İlaçlarını içmiyor, her şeyi, yaşadıklarını vs. reddediyor. Annesi ve babası da alıp eve getiriyorlar. Aslında bu amcamızla teyzemizin 3 tane daha çocuğu var, filmin devamında onlar da geliyor. Bu zamana kadar neredelerdi, nereye gitmişlerdi onları filmin sonunda anlıyoruz ve hep birlikte bu gazi olan evlada psikolojik olarak destek olmalarını nahif bir seyir olarak bize sunmuşlar. 

Benim için genelde bir filmin sonu çok önemlidir, bu filmin de sonu çok ama çok anlamlıydı. İzlemenizi tavsiye ederim.


 





Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Resim
SİYAH BERE Merhabalar, size taze bitirdiğim, çok kaliteli bir Tabii projesiyle geldim, Siyah Bere. Gerek hikayesiyle, gerek karakter tahliliyle anlatmak için sabırsızlandığım bir dizi. Başlıyorumm😊 Önce şunu ifade edeyim, dizinin ana karakterinin ismini, 2019 yılında şehit olan Jandarma Uzman Çavuş Volkan Demirci'den aldığını okudum. Allah şehidimize rahmet eylesin.  Dizimiz en yalın ifadeyle yalnız bir tankın hikayesi. Sınır dışındaki terörist bölgesinde başarılı bir operasyonun ardından ülkeye dönüş yolunda geçtikleri köprü patlatılıyor ve tankımızın hikayesi böyle başlıyor. Dizinin çekim açıları aşırı güzeldi, gerek yakın çekim gerek mekan çekimleri, bayılarak izledim. Ben aslında hikayenin tam olarak böyle olduğunu bilmiyordum, köprünün patlatılma sahnesinde anladım ve hikayenin özgünlüğüne hayran kaldım! Daha önce tank temalı hiçbir asker dizi/filmi izlememiştim, bildiğim kadarıyla da yok zaten. Öncelikle çok şey öğrendim, tank mürettebatını, ne kadar zorlu şartlarda çalıştık...
Devamı
Resim
GASSAL Bugün size son zamanlarda her yeri kasıp kavuran bir projeyle geldim: Gassal. Ne zamandır yazmak istediğim ancak bir türlü vakit bulamadığım bir şeydi. Herkes kendi penceresinden gördüklerini yazdı diziyle ilgili. Ben de bulabildiğim minik bir boşlukta yazmaya koyulayım dedim. Ama ne yazacağımı ben de bilmiyorum. Bakalım parmaklarım beni nereye sürükleyecek. Bir dizi çok meşhur olursa onu pek izlemem aslında. Özellikle de sosyal medyada sürekli paylaşılıyorsa. Ama Gassal'a karşı pek önyargılı olamadım, çünkü konusu her şeyden başkaydı. Sezon finaline dair büyük bir spoiler da yiyince, artık ne kaybederim ki en iyisi başlayayım dedim. (Not: Dizilerin önemli yerlerini ve finallerini lütfen sosyal medyada paylaşmayın, tüm heyecanımız uçup gidiyor)                                                              Adından da anlaşılacağı...
Devamı
Resim
  YEŞİL DENİZ MİLENYUM/ 1. SEZON Yazmak, biraz gözümü korkutan bir iş. Bir filmle, bir kitapla ya da bir anıyla başladığın yazının devamında içinin dehlizlerine dalıveriyorsun. Sonunun nereye gideceğini bilmediğinden cesaret ve sabır isteyen bir şey. “Yazmak, insan yazsaydı ne yazardı, bunu öğrenme çabasıdır. Ancak yazdıktan sonra öğrenebiliriz bunu,” der Ali Ural. Bakalım ne satırlar dökülecek bu yazıda, beraber öğrenelim. Yeşil Deniz Milenyum’un 1. Sezonu hakkında konuşacağım. Yeşil Deniz’i yayınlandıktan epey sonra izlemiştim. Tam bir klasik, kült bir dizidir, onda hemfikirim. Ancak Milenyum'a geçmeden önce Yeşil Deniz hakkında bazı eleştirilerim var. Dostluğun, sağdıçlığın, dayanışmanın, fedakarlığın bolca olduğu bir dizi bu. Aynı zamanda garibanlıktan paçasını kurtaramayanların, mavi denizlere özlem duyanların hikayesi. Hakkını yiyemem, ilk yarının komedisi o kadar iyiydi ki, katıla katıla güldüğümü bilirim. Ama yarıdan sonra sanki tekrar düşmüştü dizi. Sağdıçlar hep başla...
Devamı