Pencereme Konanlar

Merhabalar Efendim. Hafif bulutlu ama açık mı açık bir ekim sabahı. Biraz cebelleştim göz kapaklarımla sabah. Kedim uyandırmaya gelmedi, ondandı zorlanışım. Her neyse kalktım, yüzzümü o suyun kaldırma kuvvetiyle yıkadım. Aldım kitaplarımı, tabletimi, geldim kimsenin olmadığı bir köşeye. Herkes uyuduğu için şanslıydım bu konuda. En sevdiğim saatler, sabah saatleri. Kimse olmuyor ayakta, kendinizle başbaşasınız. Bazıları gece insanıdır, ben hiç öyle olmadım. Çünkü kazanılan bir gece, kaybedilen bir gündür. Kazanılan bir sabahsa, kazanılan bir gündür. Günü geceye yeğliyorum. Açtım Cahit Oben-En Büyük Şabah müziğini, yazmaya başladım bu satırları. Bir hayli zamandır aklımı kurcalıyor bazı meseleler. Bu asrın dehşetini iliklerime kadar hissetmemi sağlayan, zorlu meseleler. Kendimizi, evlatlarımızı nasıl kurtaracağız bu dehşetli asırdan? Bu dehşetli asrın kasırgalarından nasıl selamet çıkacağız? Ben, açıkçası bunun pek de farkında değildim. Evladınız ya da akrabalarınızdan biri olduğunda anl...

Yeniden görüşebilmenin verdiği mutlulukla merhaba. Birkaç gündür blogumu daha da aktifleştirmenin ve yoğun yazı çalışmalarına girişmenin üzerine düşünüyordum. Hatta yakın bir zamanda da taaa kaç sene önce yazılar yazdığım blogumu buldum. (Üniversite zamanlarım, ahh gençlik duyguları) Onu da yeniden gün yüzüne çıkarıyorum. Orada biraz daha ağdalı bir üslupla hakikatten dem vuruyordum. İçimdeki düşüncelerle bir ayna misal olma gayretindeydim. Şöyle efendim,  Rûze .  Rûze günlük demek, hem Farsça'ya olan hayranlığımdan ötürü, hem de bu kelimenin telaffuzu çok hoşuma gittiğinden, blogu da bir nevi günlük olarak kullandığımdan bu adı verdim. Bugün sabahtan beri blog düzenlemekle uğraştım. Ne kadar zor bu işler yav :) Neden blogumun meşhur olmadığına şaşmamak gerekir :) Ama az da olsa devamlı çabalayıp inşallah devam edeceğim. Gayret bizden tevfik Huda'dan :) Evet efendim, blog tarihi için küçük ama benim için büyük bir adım olan bu hadiseyi de size haber verdiğime göre, artık ...